Yvette Mimieux
Yvette Mimieux (c. 1975) | |
Imię i nazwisko |
Yvette Carmen Mimieux |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
8 stycznia 1942 |
Data i miejsce śmierci |
17 stycznia 2022 |
Zawód |
aktorka, scenarzystka, producentka telewizyjna |
Współmałżonek |
Evan Harland Engber |
Lata aktywności |
1956–1992 |
Yvette Carmen Mimieux (ur. 8 stycznia 1942 w Los Angeles, zm. 17 stycznia 2022 tamże[1]) – amerykańska aktorka, scenarzystka i producentka telewizyjna. Była także antropologiem i przedsiębiorcą, szczególnie w branży nieruchomości[2].
Była trzykrotnie nominowana do nagrody Złotego Globu[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Los Angeles[4] w Kalifornii jako córka Marii (z domu Montemayor) i René Mimieux[5]. Jej matka była Meksykanką, a ojciec był pochodzenia francuskiego[6]. Miała siostrę Glorię i brata Edouardo. Uczęszczała do Hollywood High School[7].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Miała zaledwie 15 lat, gdy agent talentów Jim Byron zauważył ją ze swojego helikoptera, gdy spacerowała konno po Hollywood Hills; wylądował i dał jej swoją wizytówkę[5]. Do aktorstwa namówił ją hollywoodzki publicysta, wzięła udział w przesłuchaniu do małej roli w dramacie muzycznym Więzienny rock (1957)[5]. Debiutowała na ekranie w dramacie Jeana Negulesco Pewien uśmiech (A Certain Smile, 1958) z Rossano Brazzi. W filmowej wersji powieści H.G. Wellsa z 1895 r. Wehikuł czasu (1960) w reż. George’a Pala z Rodem Taylorem w roli głównej zagrała Weenę. Wkrótce podpisała długoterminową umowę z MGM. Za rolę Lorindy Nibley w melodramacie kryminalnym Platinum High School (1960) zdobyła nominację do Złotego Globu jako nowa gwiazda roku[8]. W dobrze ocenionym przez krytykę melodramacie Light in the Piazza (1962) z Olivią de Havilland i George’em Hamiltonem zagrała niepełnosprawną umysłowo Clarę Johnson. Kolejną nominację do Złotego Globu dla „najlepszej aktorki w serialu telewizyjnym”[9] otrzymała za postać surferki cierpiącej na epilepsję Pat Holmes w odcinku serialu Doktor Kildare – pt. Tygrys, tygrys (1964) z Richardem Chamberlainem. Rola Vanessy Smith w serialu Najbardziej zabójcza gra (The Most Deadly Game, 1970–1971) przyniosła jej trzecią nominację do Złotego Globu. W telewizyjnym dramacie biograficznym ABC Legenda Valentino (The Legend of Valentino, 1975) w reż. Melville’a Shavelsona z Franco Nero jako Rudolph Valentino wystąpiła jako scenografka Natacha Rambova. Była autorką scenariusza dramatu Obłędna miłość (Obsessive Love, 1984), gdzie zagrała główną rolę Lindy Foster u boku Simona MacCorkindale’a.
Była na okładkach magazynów takich jak „TV Guide”, „Ciné Télé Revue”, „Bravo” i „Life”[10].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]19 grudnia 1959 wyszła za mąż za Evana Harlanda Engbera, ale utrzymywała to małżeństwo w tajemnicy przez prawie dwa lata[11]. 4 listopada 1972 poślubiła reżysera filmowego Stanleya Donena, 13 stycznia 1985 doszło do rozwodu[11]. 20 grudnia 1986 wyszła za mąż za Howarda F. Ruby[11], emerytowanego prezesa i współzałożyciela Oakwood Worldwide.
Pod koniec życia zajęła się malarstwem i prowadziła osobistą stronę internetową do ekspozycji swoich prac.
Zmarła 18 stycznia 2022 w swoim domu w Los Angeles w wieku 80 lat[12].
Wybrana filmografia
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- 1958: Pewien uśmiech (A Certain Smile)
- 1960: Wehikuł czasu jako Weena
- 1962: Czterech jeźdźców Apokalipsy jako Chi Chi Desnoyers
- 1962: Wspaniały świat braci Grimm jako księżniczka
- 1972: Terror w przestworzach jako Angela Thacher
- 1977: Czarna dziura jako dr Kate McCrae
Seriale
[edytuj | edytuj kod]- 1954: One Step Beyond jako Nonnie Regan
- 1964: Doktor Kildare jako Pat Holmes
- 1984: Statek miłości jako Leni Martek
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anita Gates , Yvette Mimieux, Who Found Fame With ‘The Time Machine,’ Dies at 80, „The New York Times”, 19 stycznia 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-01-19] (ang.).
- ↑ Yvette Mimieux Trivia. FamousFix.com. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
- ↑ Yvette Mimieux Biography. „TV Guide”. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
- ↑ Yvette Mimieux Biography (1944-). Film Reference. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
- ↑ a b c Michael Carlson: Yvette Mimieux obituary. „The Guardian”, 2022-01-28. [dostęp 2022-01-19]. (ang.).
- ↑ Hal Erickson: Yvette Mimieux Biography. AllMovie. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
- ↑ Yvette Mimieux Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
- ↑ Yvette Mimieux Awards. AllMovie. [dostęp 2022-01-19]. (ang.).
- ↑ Yvette Mimieux Awards. FamousFix.com. [dostęp 2022-07-07]. (ang.).
- ↑ Yvette Mimieux Magazines. FamousFix.com. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
- ↑ a b c Yvette Mimieux Relationships. FamousFix.com. [dostęp 2022-07-08]. (ang.).
- ↑ Carmel Dagan: Yvette Mimieux, Star of ‘The Time Machine,’ ‘The Black Hole,’ Dies at 80. „Variety”, 2022-01-18. [dostęp 2022-01-19]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Yvette Mimieux w bazie IMDb (ang.)
- Yvette Mimieux w bazie Filmweb
- Yvette Mimieux w bazie Notable Names Database (ang.)
- Yvette Mimieux w bazie Discogs.com (ang.)